Teoretycznie, tak. Faktycznie zależy od gotowości rodziców. Gotowości do słuchania i przyjmowania tego, co mówią dzieci. Bywa, że mama zadając pytanie w głowie ma już na nie odpowiedź. W chwili gdy okazuje się, że odpowiedź jest inna niż ta z głowy mamy pojawia się kłopot. Kochanie gdzie jest lepsza zupka, w domu czy w przedszkolu? W przedszkolu. Jak to, w przedszkolu? A mama tak się stara… Nawet kilkulatek rozumie, że mama posmutniała. Tylko z jakiego powodu? Przecież mama i tata mówią, że zawsze trzeba mówić prawdę. Powiedziałem prawdę, zupka w przedszkolu jest lepsza. To czemu mama jest smutna? 
Z czasem kilkulatek wyuczy się, że trzeba mówić, to co rodzic chce usłyszeć. A chyba nie o to chodzi. To jak rozmawiać? Z gotowością do przyjmowania ocen, emocji, postaw dziecka. Przyjęcie nie oznacza zgody czy akceptacji, oznacza poznanie tego, co myśli, co czuje dziecko.